افزایش سطح هموگلوبین: این استروئید توانایی چشمگیری در افزایش سطح هموگلوبین در خون دارد.

بهبود انتقال اکسیژن: این افزایش هموگلوبین، ظرفیت حمل اکسیژن خون را افزایش می‌دهد و به طور مستقیم از توزیع بهتر اکسیژن به عضلات پشتیبانی می‌کند.

افزایش استقامت: نتیجه این فرآیند، بهبود قابل توجهی در استقامت است که اجازه می‌دهد ورزشکاران برای مدت طولانی‌تری با شدت بیشتر تمرین کنند. این ویژگی برای ورزشکاران رشته‌های استقامتی حیاتی است.

این ویژگی کمتر شناخته‌شده فلوکسی‌مسترون بسیار مهم است، به‌خصوص برای ورزشکاران استقامتی که نیاز به حفظ تلاش‌های با شدت بالا در طول زمان‌های طولانی دارند.

تستوسترون و ترنبولون هر دو باستروئیدهای آنابولیک هستند، اگرچه ترنبولون از خاصیت عضله سازی قوی تری برخوردار است. همچنین ترنبولون، ماهیت آندروژنی بالاتری دارد، به این معنی که هیپرتروفی عضلانی بیشتری را ایجاد می کند، به ویژه در عضلات ذوزنقه ای و دلتوئید.

با این حال، تستوسترون باعث افزایش وزن بیشتری نسبت به ترنبولون می شود، زیرا موجب احتباس مایعات می شود، در عوض ترنبولون، آب را خارج می کند.

پس از یک دوره مصرف ترنبولون، هنگامی که سطح آب نرمال می شود، ممکن است ورزشکاران 2.268 کیلوگرم اضافه وزن بدون چربی پیدا کنند.

همچنین ترنبولون، سریعتر از تستوسترون های محبوب مانند سایپیونات و انانتات عضله می سازد، زیرا آنها استرهای طولانی تری داشته و بنابراین نیاز به زمان بیشتری برای شروع عضله سازی دارند.

به نظر می رسد ترنبولون به طور قابل توجهی بیشتر از تستوسترون، چربی می سوزاند. این ویژگی به دلیل اثرات دیورتیک ترنبولون است که آنزیم آروماتاز ​​را در خود دارد، بنابراین ظاهر صاف‌تری به عضلات می دهد.

پس از قطع مصرف، زمانی که سطح آب عادی شود، نتایج کاهش چربی در هر دو استروئید، مشابه خواهد بود. با این حال، ترنبولون ممکن است به دلیل تحریک اضافی گیرنده‌های آندروژن، همچنان باعث کاهش بافت چربی ‌شود. به همین دلیل، ترنبولون بیشتر از تستوسترون در دوره های کات، استفاده می شود.

ترنبولون و تستوسترون، قدرت را تا سطوح مشابهی افزایش می دهند. این نتیجه، کمی تعجب آور است زیرا تستوسترون باعث افزایش وزن بیشتری می شود، اما ترنبولون از نظر افزایش قدرت، می تواند با تستوسترون رقابت کند.

ما متوجه شده ایم که ورزشکاران، هنگام مصرف تستوسترون در اولین دوره، حدود 23 کیلوگرم به لیفت ترکیبی اصلی خود اضافه می‌کنند.

به همین ترتیب، دیده‌ایم که ورزشکاران هنگام مصرف ترنبولون، حتی پس از داشتن چند دوره استروئیدی، حدود 9 کیلوگرم دیگر به لیفت های خود اضافه می‌کنند.

با درک مکانیسم عملکرد فولیستاتین 344، می‌توان به راحتی به مزایای آن پی برد.

فولیستاتین 344 با مهار فعالیت میوستاتین، موجب افزایش رشد فیبرهای عضلانی در بدن می‌شود. این افزایش در تعداد سلول‌های عضلانی به معنای افزایش توده عضلانی کلی و در نتیجه تقویت قدرت است.

تحقیقات انجام شده بر روی موش‌های فاقد میوستاتین نشان‌دهنده افزایش 117 درصدی فیبرهای عضلانی است. این نشان می‌دهد که فولیستاتین 344 به روش‌های دیگری نیز می‌تواند به افزایش توده عضلانی کمک کند.

فعالیت بیش از حد میوستاتین می‌تواند منجر به فیبروز عضله اسکلتی شود. فولیستاتین 344 می‌تواند خطر ابتلا به این اختلال را کاهش دهد.

بنابراین، مصرف فولیستاتین 344 می‌تواند استقامت و توانایی‌های ورزشی فرد را افزایش دهد.

بررسی های صورت گرفته بر روی موش‌ها، کاهش قابل توجهی در افزایش چربی را نشان داده‌اند که این تغییر نیز ممکن است به دلیل توانایی فولیستاتین 344 در مهار میوستاتین باشد.

فولیستاتین 344 همچنین با اتصال به اکتیوین، روند پیری باروری را به تأخیر می‌اندازد. این گلیکوپروتئین به دلیل تعامل با سلول‌های گرانولوزا، ترشح پروژسترون را تحریک کرده و روند تخمک‌گذاری را تنظیم می‌کند.

تحلیل بیوشیمیایی مایع منی نشان می‌دهد که این مایع غنی از فولیستاتین است. بنابراین، مصرف فولیستاتین 344 می‌تواند به طور بالقوه باروری را در افراد افزایش دهد.

تحقیقات صورت گرفته بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که فولیستاتین 344 می‌تواند در درمان برخی انواع خاص سرطان، مؤثر باشد. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که فولیستاتین 344 از سرطان سینه جلوگیری می‌کند و همچنین مانع متاستاز در سرطان‌های ریه و تخمدان می شود. این ترکیب همچنین بهبودی سریع و مؤثری را پس از جراحی برداشت تومور در اندام‌هایی مانند کبد فراهم می‌آورد.

نتایج یک آزمایش بالینی که شامل تزریق یک دوز فولیستاتین 344 بود، نشان دهنده رشد موها در شرکت‌کنندگان بود. این به این معناست که موهای ضخیم و متراکم (تراکم بالای فولیکول) یکی از مزایای احتمالی مصرف فولیستاتین 344 است.

تأثیر هر مکمل تناسب اندام نه تنها به ترکیب و خواص آن بستگی دارد، بلکه اساساً به مصرف مناسب آن نیز بستگی دارد. بنابراین، مصرف دوز صحیح بولدنون می تواند برای به حداکثر رساندن اثربخشی آن حیاتی باشد. هرچند دستیابی به رشد عضلانی، مهم است، اما افزایش دوز مصرفی لزوماً منجر به نتایج سریعتر یا قابل توجه تر نمی شود.

دوز مصرفی بولدنون معمولاً در محدوده 200-400 میلی گرم در هفته برای مبتدیان قرار دارد، در حالی که مصرف کنندگان متوسط ​​ممکن است آن را تا 400-600 میلی گرم در هفته افزایش دهند. با این حال، مصرف بیش از حد توصیه شده ممکن است منجر به اثرات نامطلوب شود، بنابراین باید جانب احتیاط را رعایت کرده و در محدوده تعریف شده، مصرف کنید. پیروی از یک رویکرد گام به گام برای افزایش دوز مصرفی در حالی که واکنش بدن خود را زیر نظر دارید، می تواند مطمئن ترین گزینه باشد.

 پریموبولان دارای رتبه آندروژنی پایینی است، اما همچنان می تواند اثرات آندروژنی مانند آکنه، پوست چرب، و افزایش رشد موهای زائد صورت یا بدن، به ویژه در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد این واکنش ها هستند، ایجاد کند. حفظ شیوه های بهداشتی مناسب و استفاده از محصولات مراقبت از پوست ملایم می تواند به مدیریت آکنه کمک کند. شستن منظم نواحی آسیب دیده و استفاده از مرطوب کننده های غیر کومدوژنیک نیز می تواند به حفظ سلامت پوست کمک کند. برای رشد بیش از حد موهای زائد، روش هایی مانند اصلاح، اپیلاسیون یا لیزر موهای زائد ممکن است مفید باشد.

سمیت کبدی: پریموبولان دارای خاصیت سمیت کبدی بالایی نیست، به این معنی که در مقایسه با سایر استروئیدهای خوراکی خطر کمتری برای سلامت کبد دارد. با این حال، هنگام استفاده از هر گونه استروئید خوراکی، توصیه می شود عملکرد کبد را از طریق آزمایش خون منظم کنترل کنید. محدود کردن مصرف الکل و عدم استفاده از سایر موادی که می توانند کبد را تحت فشار قرار دهند، می تواند به حفظ سلامت کبد کمک کند.

تغییرات پروفایل لیپیدی: استروئیدهای آنابولیک، مانند پریموبولان، می توانند با کاهش کلسترول خوب (HDL) و افزایش کلسترول بد (LDL) بر پروفایل لیپیدی تأثیر بگذارند. اولویت دادن به سلامت قلب و عروق با اتخاذ یک رژیم غذایی متعادل و غنی از اسیدهای چرب امگا 3، انجام تمرینات قلبی عروقی منظم و در صورت لزوم، استفاده از داروهای کاهنده چربی تحت نظارت پزشک، مهم است.

کاهش تستوسترون: پریموبولان مانند اکثر استروئیدهای آنابولیک، می تواند تولید تستوسترون طبیعی را کاهش دهد. پاکسازی پس از دوره (PCT) برای کمک به بازیابی سطح هورمون ضروری است. PCT به طور معمول شامل استفاده از ترکیباتی مانند SERMs (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن) برای تحریک تولید تستوسترون است.

توجه داشته باشید که هر فردی ممکن است واکنش متفاوتی نسبت به پریموبولان نشان دهد، و وقوع و شدت عوارض جانبی می تواند متفاوت باشد. افراد با پیروی از پروتکل های استفاده صحیح، آگاهی از عوارض جانبی بالقوه و به کارگیری استراتژی های کاهش مناسب، می توانند خطرات را کاهش داده و مزایای پریموبولان را به حداکثر برسانند.

وینسترول نقش حیاتی در دوره های استروئیدی ایفا می کند، به ویژه برای افرادی که به افزایش عضلات بدون چربی و افزایش عملکرد کلی چشم دوخته اند. همانطور که می دانیم، دوره های استروئیدی دوره های با دقت طراحی شده اند که در آن استروئیدهای آنابولیک برای دستیابی به اهداف تناسب اندام خاص مصرف می شوند. وینسترول در این دوره ها به لطف خواص منحصر به فردش در عضله سازی و اثرات نامطلوب کمتر، شناخته شده است.

وینسترول در درجه اول به عنوان یک توده ساز قوی بدون چربی عمل می کند. خواص آنابولیک ذاتی آن باعث افزایش سنتز پروتئین در سلول های عضلانی می شود و حفظ کارآمد نیتروژن را تسهیل می کند. این فرآیندها با هم منجر به رشد ماهیچه‌های لاغر و محکم می‌شوند و به ورزشکاران امکان دستیابی به فیزیک رویایی خود را بدون نگرانی ناشی از احتباس بیش از حد آب، می‌دهند.

وینسترول، به دلیل خواص آندروژنی ملایم، از اثرات ویریلیزاسیون کمتری نیز برخوردار است. این بدان معنی است که عوارضی مانند صدای بم یا موهای زائد بدن به حداقل می رسد و استفاده از وینسترول را به ویژه برای بدنسازان زن جذاب تر می کند.

در نهایت، توانایی وینسترول برای اتصال با گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) عملکرد آن را در دوره های استروئیدی افزایش می دهد. این پدیده منجر به افزایش تستوسترون آزاد در بدن می شود و به رشد عضلات کمک می کند. اگرچه وینسترول در صورت استفاده صحیح می تواند مفید باشد، اما ورزشکاران باید از معایب احتمالی آن آگاه باشند و در کنار استفاده از هر گونه استروئید آنابولیک، سبک زندگی سالم را در اولویت قرار دهند.

“ریکامپ” یعنی بازترکیب بدن، به زبان ساده یعنی همزمان عضله بسازی و چربی بسوزانی.

برخلاف حجم یا کات سنتی که فقط یکی را هدف می‌گیرند (یا چاق می‌شوی برای عضله یا لاغر می‌شوی برای کات)، در ریکامپ، بدن را بازسازی می‌کنی:

مثال از ریکامپ:

فردی که:

بعد از یک دوره ریکامپ خوب، بدون تغییر شدید وزن:

یعنی شاید وزن کلی تغییر زیادی نکند، ولی نسبت عضله به چربی به شدت بهبود می‌یابد.

این دارو دارای شاخص آنابولیک بسیار بالایی است – 320٪ سطح تستوسترون و فعالیت آندروژنی 45٪ است. طبق بسیاری از ادعاها، آنادرول به طور مستقیم به استروژن تبدیل نمیشود، اما در عمل این درست نیست و به صورت غیر مستقیم باعث تولید استروژن میگردد. بنابراین نباید با استروئیدهای تزریقی با اثرات مشابه ترکیب شود. این باعث احتباس مایعات و عوارض جانبی بیشتر می شود. یعنی عوارض استروژنی با این استروئید رخ میدهد و نیاز قطعی به پاکسازی دارد.

اگر در مورد دوره مناسب آنادرول با ترکیبی از داروهای استروئیدی اضافی تصمیم می گیرید، باید بدانید:

استروئیدهای انتخاب شده به درستی به شما کمک می کنند تا ماهیچه های با کیفیتی بسازید و از احتباس بیش از حد مایعات جلوگیری کنید. این بدون شک تأثیر مثبتی در حفظ نتایج بعدی خواهد داشت.

این مقاله بعنوان مثال در دوره دیانابول تهیه شده

1.مکمل TUDCA:

با توجه به اینکه دیانابول یک استروئید آلفا آلکیله c-17 است و توسط کبد متابولیزه می شود. باعث فشار قابل توجهی بر روی اندام کبد می شود. در اکثر کاربران، با توجه به خواص استثنایی خود درمانی کبد، این موضوع خطرناک نیست

بنابراین، اکثر کاربران متوجه خواهند شد که آنزیم های کبدی پس از دوره به سطح طبیعی خود باز می گردند، حتی بدون مصرف مکمل های حمایت کننده کبد!

با این حال، برخی از بدنسازان در مورد اثرات کبدی دیانابول محتاط هستند و سعی می کنند تا حد امکان آسیب کوتاه مدت را کاهش دهند. این مکمل، یک مکمل حمایت از کبد است که توسط بدنسازان برای به حداقل رساندن فشار کبد هنگام مصرف دیانابول استفاده می شود. TUDCA یک نمک طبیعی صفراوی است که با بهبود جریان صفرا به عملکرد کبد کمک می کند. TUDCA طبیعی موجود در کبد فقط در مقادیر کم وجود دارد، از این رو نیاز به مکمل اضافی وجود دارد.

در تحقیقات ، بیمارانی که 500 میلی گرم TUDCA در روز به مدت 3 ماه مصرف کردند، 44% و 49% کاهش در آنزیم های AST/ALT (که نشانگرهای استرس کبدی هستند) را تجربه کردند.

2.خار مریم:(حین دوره)

خار مریم یکی دیگر از مکمل های حمایت کننده کبد است که توسط بدنسازان استفاده می شود. خار مریم گیاهی حاوی سیلیمارین است، یک آنتی اکسیدان قوی که رادیکال های آزاد را در بدن کاهش می دهد و در عین حال کبد را سم زدایی می کند. اگرچه خار مریم اثرات محافظتی کبدی را در موش ها نشان داده است، تحقیقات بیشتری برای ایجاد موفقیت مشابه در انسان مورد نیاز است. بنابراین، TUDCA باید به عنوان یک مکمل برتر در نظر گرفته شود، و خار مریم یک پشتیبان (یا یک گزینه اضافی) است.

 پاکسازی (بعد دوره استروئیدی)

HCG – 2000 IU یک روز در میان به مدت 20 روز تجویز می شود

دیانابول باعث کاهش سطح تستوسترون درون زا می شود. این به دلیل وجود سطوح فوق‌العاده بالای تستوسترون اگزوژن است و بنابراین بیضه‌ها سیگنال توقف تولید طبیعی تستسترون را می‌دهند.

در نتیجه، هنگامی که یک فرد مصرف دیانابول را متوقف کند، سطح تستوسترون او نیز کاهش می یابد. این اثر می تواند باعث کاهش ایمنی، انرژی، میل جنسی، خلق و خو و عملکرد جنسی شود. همچنین سطوح پایین تستوسترون یک محیط کاتابولیک تری ایجاد می کند، به این معنی که شما ممکن است کمتر از سود حاصل از دوره خود را حفظ کنید.

یک پاکسازی موثر می تواند به کاهش این مشکلات و سرعت بخشیدن به بازیابی تولید تستوسترون طبیعی شما کمک کند.

هاش‌سی‌جی (گنادوتروپین جفتی انسان) یک داروی هورمونی است که توسط پزشکان برای درمان هیپوگنادیسم تجویز می شود – به بازیابی سطح تستوسترون و تعداد اسپرم مردان کمک می کند. در حالی که خطر ناباروری را کاهش می دهد.

 پاکسازی باید زمانی شروع شود که دیانابول به طور کامل از بدن خارج شود. شما می توانید با در نظرگرفتن حداکثر نیمه عمر دیانابول، پاکسازی را 33 ساعت پس از آخرین دوز شروع کنید.

کنترل استروژن (بعد دوره استروئیدی)

نولوادکس 10 تا 30 میلی گرم در روز

یا

کلومید 50 تا 100 میلی گرم در روز

دیانابول یک استروئید آروماتاز است، به این معنی که می تواند باعث احتباس آب و نفخ شود. بنابراین، بسیاری از بدنسازان آن را در خارج از فصل کات استفاده میکنند.

دیانابول به دلیل آروماتاز (تبدیل تستوسترون به استروژن) باعث احتباس مایعات می شود . یکی دیگر از عوارض جانبی سطوح بالای استروژن، ژنیکوماستی است، یعنی تجمع در بافت سینه.

برای جلوگیری از خطر ژینو، بدنسازان معمولاً از یک مهارکننده آروماتاز یا یک SERM (تعدیل کننده انتخابی گیرنده استروژن) استفاده می کنند.

یک مهارکننده آروماتاز با مسدود کردن تبدیل تستوسترون به استروژن عمل می کند و در نتیجه عوارض جانبی استروژنی را کاهش می دهد. با این حال، مهارکننده های آروماتاز می توانند سطح کلسترول و فشار خون را افزایش دهند. و بنابراین برای مصرف در یک دوره، که در آن سطح فشار خون (احتمالاً بالا) است، بهینه نیست.

سرم ها ها به جای مسدود کردن تبدیل تستوسترون به استروژن، با مسدود کردن مستقیم سطوح استروژن در بافت پستان کار می کنند. به این ترتیب سطح استروژن به شدت کاهش نمی یابد و نمره کلسترول سالم تری حفظ می شود. در حالی که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به ژنیکوماستی را کاهش می دهد. بنابراین، تاموکسیفن (نولوادکس) یا کلومیفن (کلوماید) می تواند برای مبارزه با این عارضه جانبی استفاده شود – بدون بدتر شدن نمره کلسترول .

کنترل فشار خون (حین دوره)

روغن ماهی – 3 گرم در روز

کسانی که دیانابول مصرف می کنند می توانند انتظار افزایش کلسترول LDL، کاهش کلسترول HDL و احتباس قابل توجه آب را داشته باشند. این سه عامل در کنار هم فشار خون را افزایش می دهد.

تحقیقات نشان داده است که 3 گرم اسیدهای چرب امگا 3 که هر روز به مدت 8 هفته مصرف شود، می تواند فشار خون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد (در مقایسه با گروه دارونما).

با این حال، روغن ماهی باید با احتیاط توسط افراد مستعد فشار خون پایین مصرف شود . زیرا می تواند این وضعیت را بدتر کند.

پروتئین وی یکی از مؤثرترین و پرطرفدارترین مکمل‌های پروتئینی در میان ورزشکاران و به خصوص پاورلیفتینگ‌کاران است. این پروتئین به عنوان یک پروتئین با جذب سریع شناخته می‌شود که به سرعت در بدن تجزیه شده و به آمینو اسیدها تبدیل می‌شود. این آمینو اسیدها به سرعت در عضلات استفاده می‌شوند و به بدن در ساخت و ترمیم بافت‌های عضلانی کمک می‌کنند.

پروتئین وی از طریق فرآیند جداسازی پروتئین از شیر به دست می‌آید و به دو شکل اصلی تولید می‌شود: پروتئین وی ایزوله (Whey Isolate) و پروتئین وی کنسانتره (Whey Concentrate). این پروتئین به دلیل داشتن پروفایل کاملی از اسیدهای آمینه ضروری، به ویژه لوسین که نقش مهمی در سنتز پروتئین عضلات دارد، یک منبع عالی برای تقویت عضلات است.

در پاورلیفتینگ، عضلات به طور مداوم تحت فشار سنگین قرار می‌گیرند که منجر به تخریب میکروسکوپی فیبرهای عضلانی می‌شود. پروتئین وی با فراهم کردن اسیدهای آمینه ضروری، به بازسازی این فیبرها کمک می‌کند و در نهایت به رشد عضلات و افزایش قدرت منجر می‌شود. پروتئین وی همچنین باعث افزایش سطح گلوکز خون بعد از تمرینات شدید می‌شود که به بازگشت انرژی کمک می‌کند.

پاورلیفتینگ‌کاران به دلیل شدت و سنگینی تمرینات نیاز به میزان بیشتری پروتئین نسبت به افراد عادی دارند. پروتئین وی به دلیل جذب سریع و کیفیت بالای پروتئین، بهترین گزینه برای تأمین این نیاز است. مصرف پروتئین وی پس از تمرین می‌تواند فرایند ریکاوری را تسریع کند و از تجزیه عضلات جلوگیری نماید. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف پروتئین وی باعث افزایش سنتز پروتئین عضلات و کاهش زمان لازم برای بازسازی و تقویت عضلات می‌شود.

کراتین یک مکمل بسیار پرطرفدار و مورد استفاده در پاورلیفتینگ است که تأثیر چشمگیری در افزایش قدرت و توان عضلانی دارد. کراتین به طور طبیعی در بدن یافت می‌شود و در ماهیچه‌ها ذخیره شده و در طول تمرینات کوتاه مدت و انفجاری برای تولید انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کراتین در ابتدا به شکل کراتین فسفات در بدن ذخیره می‌شود. در طی تمرینات شدید مانند پاورلیفتینگ، ماهیچه‌ها برای تولید انرژی از مولکول‌های ATP (آدنوزین تری فسفات) استفاده می‌کنند. این مولکول‌ها انرژی لازم را برای انقباضات سریع و سنگین عضلات تأمین می‌کنند، اما ذخایر ATP در ماهیچه‌ها محدود است و به سرعت تخلیه می‌شود. کراتین فسفات به بازسازی سریع ATP کمک می‌کند و انرژی بیشتری برای تمرینات سنگین در اختیار عضلات قرار می‌دهد.

با افزایش مصرف کراتین، ذخایر کراتین فسفات در عضلات افزایش یافته و بدن قادر می‌شود تا مدت زمان بیشتری انرژی انفجاری تولید کند. این فرایند به پاورلیفتینگ‌کاران کمک می‌کند تا وزنه‌های سنگین‌تری را بلند کرده و تعداد بیشتری از تکرارها را انجام دهند.

یکی از اصلی‌ترین اهداف پاورلیفتینگ‌کاران افزایش قدرت و توان عضلانی است. کراتین با تأمین انرژی اضافی به عضلات، باعث بهبود عملکرد ورزشی و افزایش قدرت در حرکات قدرتی مانند اسکات و ددلیفت می‌شود. تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف کراتین باعث افزایش حجم عضلانی و توان قدرتی می‌شود و در عین حال به کاهش خستگی عضلات کمک می‌کند.

بتاآلانین یک آمینو اسید غیر ضروری است که به عنوان یک مکمل مؤثر در افزایش عملکرد ورزشی و کاهش خستگی عضلات شناخته می‌شود. این مکمل با افزایش سطح کارنوزین در عضلات به ورزشکاران کمک می‌کند تا مدت زمان بیشتری در برابر خستگی مقاومت کنند.

بتاآلانین پس از مصرف به کارنوزین تبدیل می‌شود. کارنوزین یک ترکیب بافر در ماهیچه‌ها است که به خنثی کردن اسید لاکتیک تولید شده در حین تمرینات شدید کمک می‌کند. انباشت اسید لاکتیک در عضلات منجر به احساس سوزش و خستگی می‌شود و کارایی ورزشکار را کاهش می‌دهد. با افزایش سطح کارنوزین، عضلات قادر به حفظ pH متعادل‌تری هستند که باعث تأخیر در خستگی و افزایش توانایی برای انجام تمرینات شدیدتر می‌شود.

پاورلیفتینگ‌کاران در طول تمرینات سنگین با خستگی عضلانی مواجه می‌شوند که می‌تواند عملکرد آنها را محدود کند. بتاآلانین با کاهش میزان تولید اسید لاکتیک و افزایش تحمل عضلات در برابر خستگی، به پاورلیفتینگ‌کاران این امکان را می‌دهد که مدت زمان بیشتری را با وزنه‌های سنگین تمرین کنند و به این ترتیب به بهبود عملکرد ورزشی خود دست یابند. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده‌اند که بتاآلانین می‌تواند قدرت و استقامت عضلانی را در ورزشکاران افزایش دهد.

BCAA که مخفف “Branched-Chain Amino Acids” است، شامل سه اسید آمینه لوسین، ایزولوسین و والین می‌شود. این اسیدهای آمینه به دلیل نقش حیاتی خود در فرایند ساخت و ترمیم عضلات، به عنوان یکی از بهترین مکمل‌ها برای پاورلیفتینگ شناخته می‌شوند.

BCAA به سرعت توسط عضلات جذب می‌شود و از تخریب عضلات در حین تمرینات شدید جلوگیری می‌کند. لوسین، یکی از اسیدهای آمینه موجود در BCAA، به طور خاص باعث تحریک سنتز پروتئین عضلات می‌شود که این فرایند برای رشد عضلات ضروری است. همچنین، BCAA می‌تواند از تجزیه پروتئین‌های عضلانی در طول تمرینات سنگین جلوگیری کند و به کاهش خستگی عضلانی کمک کند.

پاورلیفتینگ‌کاران در طول تمرینات سنگین به دلیل فشار زیادی که به عضلات وارد می‌شود، نیاز به مکمل‌هایی دارند که از تخریب عضلات جلوگیری کنند و فرآیند ریکاوری را تسریع کنند. BCAA با تأمین اسیدهای آمینه ضروری به عضلات کمک می‌کند تا عملکرد بهتری داشته باشند و زمان ریکاوری بعد از تمرین را کاهش دهند. همچنین، مصرف BCAA می‌تواند از افت عملکرد ورزشی به دلیل خستگی جلوگیری کند.

کافئین یک مکمل محرک است که به طور گسترده برای افزایش انرژی، تمرکز و استقامت در ورزش استفاده می‌شود. کافئین با تحریک سیستم عصبی مرکزی باعث افزایش هوشیاری و کاهش احساس خستگی می‌شود.

کافئین از طریق مسدود کردن گیرنده‌های آدنوزین در مغز عمل می‌کند. آدنوزین ماده‌ای است که در مغز تولید می‌شود و باعث احساس خستگی و کاهش هوشیاری می‌شود. با مسدود شدن این گیرنده‌ها، مغز هوشیارتر شده و احساس خستگی کاهش می‌یابد. علاوه بر این، کافئین باعث آزادسازی آدرنالین می‌شود که باعث افزایش ضربان قلب و بهبود جریان خون به عضلات می‌شود.

پاورلیفتینگ نیاز به تمرکز بالا و انرژی زیاد دارد. مصرف کافئین قبل از تمرین می‌تواند به ورزشکار کمک کند تا با انرژی بیشتری تمرین کند و تمرکز خود را بر روی حرکات دقیق و سنگین حفظ کند. همچنین، کافئین می‌تواند از خستگی زودرس جلوگیری کند و باعث بهبود عملکرد ورزشی شود.

گلوکوزامین یکی از مکمل‌های پرطرفدار برای حفظ سلامت مفاصل و جلوگیری از مشکلات مفصلی است. این ماده به طور طبیعی در بدن یافت می‌شود و در تولید و نگهداری از ساختارهای مفصلی، به ویژه غضروف‌ها، نقش مهمی دارد. برای پاورلیفتینگ‌کاران که به دلیل تمرینات سنگین و مکرر فشار زیادی به مفاصل خود وارد می‌کنند، گلوکوزامین می‌تواند نقشی حیاتی در حفظ سلامت مفاصل و جلوگیری از آسیب‌ها داشته باشد.

گلوکوزامین در بدن به عنوان یکی از مواد اصلی سازنده غضروف‌ها عمل می‌کند و در بازسازی و تعمیر بافت‌های مفصلی شرکت دارد. همچنین، این ماده به عنوان یک ضد التهاب طبیعی شناخته می‌شود که می‌تواند از التهاب مفاصل جلوگیری کرده و در کاهش دردهای مفصلی نقش ایفا کند.

یکی از اصلی‌ترین نقش‌های گلوکوزامین این است که به ساخت گلیکوزامینوگلیکان‌ها کمک می‌کند، که مولکول‌های بزرگی هستند که در ساختار غضروف‌ها و مفاصل به کار می‌روند. با افزایش تولید این مولکول‌ها، گلوکوزامین به بازسازی و ترمیم مفاصل کمک می‌کند و از ساییدگی و پارگی غضروف‌ها جلوگیری می‌نماید.

تمرینات پاورلیفتینگ به شدت به مفاصل فشار می‌آورد، به ویژه در حرکات قدرتی مانند اسکوات و ددلیفت. این تمرینات می‌توانند باعث ساییدگی و آسیب به غضروف‌ها شوند و در بلندمدت منجر به مشکلات جدی مفصلی شوند. گلوکوزامین به عنوان یک مکمل محافظتی برای مفاصل عمل می‌کند و می‌تواند در پیشگیری از آسیب‌های مفصلی مؤثر باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف منظم گلوکوزامین می‌تواند به کاهش دردهای مفصلی و جلوگیری از تخریب غضروف‌ها کمک کند، که این امر برای پاورلیفتینگ‌کاران بسیار مهم است.

علاوه بر این، گلوکوزامین می‌تواند فرایند ریکاوری بعد از تمرینات سنگین را تسریع کند و از بروز آسیب‌های طولانی‌مدت به مفاصل جلوگیری نماید. برای ورزشکارانی که به طور مداوم تمرینات سنگین انجام می‌دهند، گلوکوزامین به عنوان یک مکمل پیشگیرانه می‌تواند نقش مهمی در افزایش عمر ورزشی و جلوگیری از مشکلات مفصلی ایفا کند.

ویتامین D یکی از مهم‌ترین ویتامین‌ها برای حفظ سلامت کلی بدن و به ویژه برای پاورلیفتینگ‌کاران است. این ویتامین نقش اساسی در جذب کلسیم و فسفر دارد و به بهبود سلامت استخوان‌ها و عضلات کمک می‌کند. از آنجا که پاورلیفتینگ شامل بلند کردن وزنه‌های بسیار سنگین است که نیازمند استحکام و سلامت استخوان‌ها و عضلات است، ویتامین D می‌تواند به بهبود عملکرد ورزشی کمک کند.

ویتامین D به بدن کمک می‌کند تا کلسیم و فسفر را از مواد غذایی جذب کرده و این مواد معدنی را به استخوان‌ها انتقال دهد. این فرایند باعث تقویت استخوان‌ها و جلوگیری از مشکلاتی مانند پوکی استخوان می‌شود. کمبود ویتامین D می‌تواند منجر به ضعف عضلانی و استخوانی شود و خطر شکستگی استخوان‌ها را افزایش دهد.

علاوه بر این، ویتامین D نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد و به تنظیم پاسخ‌های ایمنی بدن کمک می‌کند. این ویتامین همچنین باعث افزایش سنتز پروتئین عضلات می‌شود و می‌تواند در بازسازی و تقویت عضلات پس از تمرینات سنگین مؤثر باشد. مطالعات نشان داده‌اند که ورزشکارانی که سطح کافی ویتامین D در بدن خود دارند، عملکرد بهتری در تمرینات قدرتی و استقامتی دارند.

یکی از اصلی‌ترین عوامل موفقیت در پاورلیفتینگ، استحکام و سلامت استخوان‌ها و عضلات است. ویتامین D با افزایش جذب کلسیم و فسفر، باعث تقویت استخوان‌ها شده و از شکستگی‌ها و آسیب‌های استخوانی جلوگیری می‌کند. این موضوع به ویژه برای پاورلیفتینگ‌کارانی که در طول تمرینات خود به استخوان‌ها و مفاصل فشار زیادی وارد می‌کنند، بسیار حائز اهمیت است.

علاوه بر این، ویتامین D به تقویت عضلات و بهبود فرایند ریکاوری کمک می‌کند. با افزایش سطح ویتامین D در بدن، پاورلیفتینگ‌کاران می‌توانند بهبود عملکرد ورزشی خود را مشاهده کرده و زمان لازم برای بازسازی عضلات پس از تمرینات شدید را کاهش دهند. همچنین، ویتامین D می‌تواند از التهاب‌های عضلانی و مفصلی جلوگیری کند که این امر در جلوگیری از آسیب‌های بلندمدت مؤثر است.